Getuigenis van Mik

Mijn migraineverhaal

Sinds mijn zesde lijd ik aan migraine. De derde kleuterklas is mijn vroegste herinnering. In mijn kindertijd was ik ook gevoelig aan voeding. Ik werd vaak misselijk en zonderde me af. In de pubertijd kwamen de migraine aanvallen met de regelmaat van de klok. De cyclische, hormonale klok. De anticonceptiepil maakte het nog erger. Ik onderging het met het idee dat alle vrouwen daarmee te maken kregen. Ik stelde me geen vragen. Tijdens mijn twee zwangerschappen had ik helemaal geen last van migraines. Na de bevalling begon het echter opnieuw. Om de anticonceptiepil te vermijden koos ik op mijn 29ste voor sterilisatie. Helaas bleven de migraines opduiken met de menstruele cyclus.

Op mijn 40ste kwam er nog een tweede hoofdpijnvorm bij, clusterhoofdpijn. Ik merkte duidelijke verschillen op in mijn hoofdpijnaanvallen. Soms was ik niet misselijk en kon ik niet in bed blijven liggen. De eenzijdige hoofdpijn was ondraaglijk. De huisarts stond voor een raadsel en bleef telkens naar migraine verwijzen. De migrainemedicatie hielp, maar slechts voor heel even. De huisarts begreep niet dat de hoofdpijn zo heftig bleef terugkomen en dit langere periodes aan één stuk.( 2001). Vijf jaar later ( 2006) pas werd ik gediagnosticeerd met clusterhoofdpijn. Ik was toen 45. De twee hoofdpijnvormen, migraine en clusterhoofdpijn, kwamen soms gelijktijdig voor. Het was voor mij erg moeilijk om te evalueren welke medicatie aangewezen was.

Ondertussen ben ik in de menopauze. De oestrogeengehaltes zijn gedaald en de maandelijkse cyclus is verleden tijd. Ik ben wel sterk overgevoelig geworden. Bijvoorbeeld aan grote inval van licht via ramen, of ledverlichting in een winkel, of auto’s met ledlampen in de avonduren. Zelfs de kleine ledlampjes van elektrische apparaten kunnen me hinderen. Een echte zware migraineaanval lokt het echter niet meer uit.

De aura’s durven wel nog de kop op te steken. De aura-aanval begint met kleine black-outs. Dan ben ik afwezig en duizelig. Het lijkt alsof ik me in een bubbel bevind. Ik krijg problemen met mijn zicht, letters gaan dansen of winkelrekken beginnen te golven. Mijn zicht vertroebelt. Mijn vingers weigeren dienst en gaan dyslectisch typen. Mijn handen verkrampen en willen niet mee. Mijn pupillen bewegen snel horizontaal heen en weer (nystagmus) en mijn oren suizen keihard. Ik ga scheef lopen. Ik word ook een beetje misselijk en zie gekleurde zigzaglijnen in mijn linkerooghoek. Ik moet gaan zitten of liggen om te vermijden dat ik val. Dit alles duurt in totaal zo’n 15 à 20 minuten. Dan is het ergste voorbij. Soms, niet altijd, komt er een doffe eenzijdige hoofdpijn op. Met een nachtje slapen verdwijnt dit. Vreemd genoeg noem ik dit al geen migraine-aanval meer. In vergelijking met de migraine aanvallen tijdens de menstruatie is dit a piece of cake.

Mik

Website door Heftig