Karine B. Eindelijk een diagnose; daarna de zoektocht naar de passende medicatie. Deel 9
03/11/2022 - 09:14
Herfstvaccinatiecampagne! Het is druk in het vaccinatiecentrum van Oudenaarde. Mensen komen, mensen gaan …De meeste mensen komen voor hun vierde keer én sommige onder hen al voor hun vijfde keer. Ook ik kreeg eind september mijn vijfde ‘Pfizer’.
Je zou denken dat jouw lichaam stilletjes aan went aan deze ‘covid-spuitjes’, maar niets is minder waar. Van elke ‘Pfizer’ word ik zieker en zieker; hoge koorts, versnelde hartslag, pijnlijke beenderen en spieren, hoofdpijn, misselijkheid…
Ik denk dat ik een overactief immuunsysteem heb. Als het zo doorgaat beland ik nog op intensieve zorgen door mijn vaccinatie in plaats van door een covidbesmetting. Maar volgens de artsen maak ik juist veel antistoffen aan …
Sinds april 2021 werk ik als vrijwilliger in het vaccinatiecentrum van Oudenaarde; hoofdzakelijk aan het onthaal of aan de registratie én de laatste weken als assistent van de coördinator. Het is een vrijwilligerstraject waaraan ik wat aarzelend begonnen was. Vele vragen circuleerden door mijn hoofd. Zal ik dit wel aankunnen? Zullen er niet te veel prikkels zijn?
Wat als ik tijdens mijn shift migraine krijg?
Ik had bewust gekozen voor een zittende functie, zodat fysieke vermoeidheid minder snel zou kunnen optreden. Toch was het op sommige momenten best wel zwaar …Ik herinner mij nog de momenten toen we met de mensen van het onthaal in één ruimte zaten; ik raakte toen overprikkeld door het stemgeluid van de collega’s naast mij in de onthaalruimte. “Goede middag!”, “Graag uw identiteitskaart a.u.b.!”, “ Kaartje en identiteitskaart moet je straks nog tonen.” , … Ik hoorde deze boodschappen en mededelingen in stereo! Al die verschillende stemmen van de mensen van het onthaal gingen door mijn hoofd. Het was dan alsof de stemmen veel luider bij mij binnenkwamen dan ze in werkelijkheid hoorbaar waren. Ik hoorde in mijn hoofd geschreeuw; ook al was dat niet zo …
Komt dat door hoog sensitiviteit? Ben ik over prikkelbaar?
Het was vaak de kunst om mij hiervan af te schermen en me enkel op mezelf en de mensen aan mijn onthaalbalie te focussen. Soms gebeurde het dan wel eens dat ik na een shift met een stomme migraine kop huiswaarts moest rijden. Het vasthouden van mijn focus had gefaald, de migraine had gewonnen én de Naratriptan werd te laat ingenomen …
Mijn pijnscore ging dan onvermijdelijk de hoogte in; een vier werd ’s avonds soms een zes.
Gelukkig worden de migrainedagen stilaan minder. Sinds februari 2022 is Emgality mijn trouwe vriend én ik wil hem niet meer kwijt! De vroegere Topamax is ondertussen bijna helemaal afgebouwd; nog 25mg per dag.
De chronische migraine is in alle hevigheid afgezwakt naar zo’n maximum drie of vier migraine aanvallen per maand. De aanval zelf is minder hevig én na een inname van een Naratriptan neemt de pijn ook vrij snel af. Ik durf het nauwelijks te geloven! De angst om een geplande activiteit te moeten afzeggen omwille van migraine, begint echt wel weg te ebben. Ik durf weer te leven! Al zal het voor mij altijd een must zijn én blijven om inspanningen voldoende te doseren.
Een constant aftasten om niet over mijn grenzen te gaan; een balans vinden tussen inspanningen en rustmomenten. Ooit kreeg ik hiervoor eens een begeleiding vanuit het UZ; ‘cognitieve gedragstherapie’ genaamd – eerst individueel, daarna in groep. Uiteindelijk was het de bedoeling de tips toe te passen in mijn eigen levensstijl. Niet altijd makkelijk voor een perfectionist! Probeer je zelf maar eens te overtuigen dat je een activiteit beter een half uur onderbreekt om te rusten en daarna de draad weer op te pikken …
Toen de coördinator van het vaccinatiecentrum vroeg of ik zijn assistent wou worden, heb ik eerst nog wat getwijfeld. Meer verantwoordelijkheid zou waarschijnlijk ook meer stress veroorzaken én misschien toch nog een trigger kunnen zijn om migraine uit te lokken. Maar ik heb uiteindelijk toch ‘ja’ gezegd én het is mij gelukt! Geen extra migraine! Ik ben zo blij dat ik het initiatief heb genomen om hieraan mee te werken.
Het gevoel om mij nuttig te maken én nog iets te betekenen voor de maatschappij geeft zo’n ongelooflijke meerwaarde aan mijn leven.
Nu het einde van de vaccinatiecampagne nadert, vind ik het zo jammer dat het gedaan zal zijn. Toch vroegen die enkele uurtjes per week in het vaccinatiecentrum wel een grote inspanning van mijn lichaam; de uren en de dag erna moest ik echt wel recupereren. Maar de voldoening was zo groot! Het feit dat ik weer ‘collega’s’ had én iets te betekenen had, gaf mij een ongelooflijke mentale boost.
Sinds april 2022 heb ik last van een knieblessure na een stomme val. Ik viel pardoes op mijn kunstknieschijf met als gevolg een serieus kraakbeenletsel tot op het bot. Omdat pijnstilling, cortisone spuitjes en brace geen succesverhaal waren, krijg ik nu inspuitingen met vloeibaar kraakbeen én moet ik mijn bovenbeenspieren trainen door middel van krachttraining en BFR-therapie. Twee keer per week ga ik dus naar de ‘fitness’ … in het UZ te Gent. De kinézaal is gelegen op de veertiende verdieping van de K12. Een prachtig panoramisch uitzicht heb je daar! A room with a view! Je kijkt er uit op het stadion van KAA Gent, de torens van Gent en bij helder weer een zicht van Oudenaarde over Gent tot in Zelzate!
Fantastisch toch om in zo’n setting aan spiertraining te kunnen werken. Het is echt wel werken! Het aantal gewichten wordt langzaam opgebouwd alsook het aantal uit te voeren reeksen. Gemiddeld ben ik er per training toch twee uurtjes aanwezig.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze krachttraining veel van mijn lichaam vraagt. Meer moe, algemene malaise, veel koortsblazen en soms ook weer wat meer migraine. Vermoeidheid heeft voor mij ook wel een negatief effect op het aantal migrainedagen. In overleg met de kinesisten mag ik nu de oefeningen meer gedoseerd uitvoeren en tussenin rustpauzes inlassen. Dat helpt! Hopelijk komen we er met de huidige therapie en is een knieoperatie niet meer nodig. Een nieuwe operatie betekent opnieuw een lange tijd revalideren.
Nu put ik kracht en energie uit mijn hobby’s; bloemschikken en fotografie zijn een echte passie geworden. Ik geniet ervan om in mijn eigen ateliertje bloemstukken te maken.
En niettegenstaande mijn knieblessure maak ik toch nog korte uitstapjes met mooie fotootjes als herinnering.
(wordt vervolgd)
