Karine B. Eindelijk een diagnose; daarna de zoektocht naar de passende medicatie. Deel 11
04/01/2023 - 10:23
Elk jaar erger ik mij meer en meer aan het vroegtijdig verschijnen van de vele kerstdecoraties in de winkels en in het straatbeeld.
Niet dat ik deze versieringen niet mooi of gezellig vind, maar alles heeft z’n tijd.
Het is nog volop herfst, de pompoenen van Halloween – versieringen die vroeger in onze contreien niet te zien waren – zijn net opgeruimd, of daar duiken al de eerste kerstbomen, glanzende kerstballen en feeërieke lichtjes op. In het ergste geval hangen de kerstmanpoppen al te bengelen aan de dakgoten of vensterbanken. Wat moet die goede Sint daar wel niet van denken? Ieder op z’n beurt, denk ik dan!
Ook op sociale media verschijnen de mooist aangeklede kerstbomen en wie naar de reclame kijkt – van tegenwoordig kan je deze niet meer verder spoelen – kan al watertanden voor een verrukkelijk kerstdiner!
Opgejaagd door al deze veel te vroege kerstobjecten begin ik toch ook maar al uit te kijken naar wat modelletjes voor ons bloemschikgroepje.
Zoals jullie al in een eerder blogverhaal konden lezen, is er een maandelijks bloemschikevenement bij mij thuis. Gezellig met mijn drie vaste bloemschikvriendinnen.
We leerden elkaar kennen op de bloemschikschool waar we vroeger deelnamen aan verschillende workshops.
De tijdschriften ‘Bloemschikken’ en ‘Fleur Creatief’ liggen per seizoen in mijn ateliertje.
Zorgvuldig zoek ik geschikte modelletjes uit.
Na enige tijd zijn mijn boekjes voorzien van de nodige memo-klevertjes.
Foto’s van voorbeelden doorsturen naar de vriendinnen en daarna volgt ongetwijfeld de keuzestress! Eenmaal gekozen, is het tijd voor mijn to-do lijstjes!
Oplijsten van het nodige materiaal om alles op tijd gepland en besteld te krijgen …
Ook al gaat het nu dankzij de Emgality echt goed wat mijn migraine betreft, toch moet ik mijn activiteiten nog doseren.
Heel vaak gebeurt het wel dat ik de day after een bloemschikevenement of een uitstap de rekening betaald krijg. Meestal begint het dan al in de nacht.
Is het uitgelokt door vermoeidheid? Stress? De geur van bloemen? De houding tijdens het bloemschikken? Wie zal het zeggen wat mijn echte trigger is …
Het kan ook een samenloop van verschillende factoren zijn.
Ik heb dan een onrustige nacht. Hartkloppingen, slecht slapen, weinig nachtrust met als gevolg tegen de ochtend een hoofdpijnscore van 4 tot 5.
Voor het gebruik van de Emgality had ik na een actieve dag gegarandeerd een migraine kop met pijnscore 6 of 7. Nu heb ik nog gemiddeld twee tot drie lichtere aanvallen per maand waarbij een inname van Naratriptan zorgt voor het wegtrekken van de migraine.
Maar na een actieve dag volgt voor mij steeds minstens één dag van helemaal niets doen.
Mijn lichaam moet dan volledig recupereren. Ik voel me dan zeer moe en grieperig.
Sommige mensen vragen mij wel eens of het nu beter gaat met mijn gezondheid.
Wanneer je eens actiever bezig bent lijkt het alsof je nergens meer last van hebt.
Ook al is dit in werkelijkheid dus anders.
Na 36 beurten BFR-therapie op de dienst sportkiné, heb ik nog steeds veel last van mijn knie.
Een nieuwe CT-scan wordt uitgevoerd.
Bang wacht ik op de bespreking van deze medische beeldvorming.
In de wachtzaal zit ik zenuwachtig heen en weer te schuiven op mijn stoel.
Eigenlijk is het een wachtgang met een hele rij stoelen naast elkaar.
Dit bemoeilijkt het op gang brengen van een gesprek met de andere patiënten.
Al moet ik eerlijk toegeven dat ik vaak de enige ben die in wachtruimtes een gesprek aanknoopt. Dus deze keer doe ik net zoals de rest; namelijk tokkelen op mijn gsm.
Wat Instagram, Facebook en Pinterest kijken zorgt voor de nodige afleiding.
Mijn zenuwen worden verdrongen.
Plots word ik door de orthopedist binnengeroepen.
Mijn hart gaat een tikkeltje sneller kloppen uit schrik voor het verdict.
Terecht … Een nieuwe knieoperatie zal onvermijdelijk zijn.
Het wordt een release van mijn linkerknie met een resectie van de botaanwassen.
In menselijke taal betekent dit dus het beter laten glijden van mijn kunstknieschijf en het wegslijpen – ja jullie lezen het goed ‘slijpen’ – van uitstekende stukjes bot.
De operatie wordt uitgevoerd op vrijdag 13 januari.
Vrijdag de 13de … Als dat maar goed afloopt!
Geen goede vooruitzichten dus voor het nieuwe jaar. Knieoperatie én drug holiday wat mijn Emgality betreft. Ik moet dus nog zo veel mogelijk doen gedurende de maand december!
December is sowieso een toffe, maar drukke maand; the most beautiful time of the year …
Vinden jullie dit ook? Alleszins wel voor iemand die houdt van bloemschikken en decoreren.
Voor mij niet té veel ‘bling bling’; wel een mooie landelijke kerstsfeer.
Ik hou ervan om met het heerlijk geurende groen mooie kerstdecoratie voor binnen en buiten te maken.Twee kerstworkshops staan alvast op mijn planning; een deurkrans en een kersthoepel.
Als de vriendinnen bij mij thuis komen bloemschikken, wil ik dat alles ‘kant en klaar’ ligt.
Vroeger zou dit al kortsluiting in mijn hoofd veroorzaken, maar de Emgality spuiten hebben mij toch een ander leven gegeven.
Het maakt mij dan ook kwaad als ik er nog maar aan denk dat ik gedurende de maanden februari, maart en april zonder Emgality verder moet.
Ik moet dus nog zo veel mogelijk uit de maand december halen.
En dat doe ik!
Midden december mag ik opnieuw meewerken aan Wintersfeer Damme.
Dan worden het Sint-Janshospitaal en de O-L-Vrouw-Hemelvaartkerk opnieuw opgefleurd door de bekende Brugse florist – decorateur – moodmaker Frederiek Van Pamel.
Omdat ik er toch nog steeds moet op toezien mijn activiteiten te doseren, ga ik maar drie dagen - uiteraard niet opeenvolgend omdat recuperatiedagen noodzakelijk zijn - heen en terug naar Damme. Goesting in meer dagen, maar ik moet nu eenmaal doseren.
Met een fantastische groep vrijwilligers helpen we er de prachtigste creaties realiseren.
Het is voor mij een hele eer dat ik deel mag uitmaken van zo’n fantastisch team.
Een ervaring om nooit meer te vergeten.
De angst om op kerstavond te moeten afhaken verkrampt mij!
Mijn nek wordt stijf, mijn schouders zitten vast. Ik heb nood aan een prikkelarme ruimte én aan een Naratriptan. Met een ice pack op mijn hoofd, een warm kersenpittenkussen in mijn nek, een glas water én een Naratriptan begeef ik mij naar mijn slaapkamer.
Ik probeer innerlijk en uiterlijk tot rust te komen.
De afgelopen dagen waren best nog wel té druk voor mij.
Stilaan geraak ik toch in een Triptaanroes en enkele uurtjes later voel ik me al veel beter.
De Emgality zorgt er toch voor dat de aanvallen minder heftig zijn én ook minder lang duren.
Daarom ben ik de wetenschap en de dokters heel dankbaar dat er goed wordt verder gezocht naar doeltreffende medicatie.
Het was voor mij de voorbije jaren een ware zoektocht naar de meest passende medicatie.
Emgality geeft mij toch een beter leven.
Doseren in activiteiten en recupereren na een activiteit is voor mij nog steeds een must.
Dat moet ik nu eenmaal aanvaarden. Anderzijds heeft dit mij ook juist geleerd om nog intenser te genieten van het moment zelf.
De sociale contacten als vrijwiliger tijdens de vaccinatiecampagne, de dankbare kindergezichtjes bij de hulp met wiskunde en taal als vrijwilliger in school, het creatief samen zijn met de bloemschikvriendinnen, het creeëren van de prachtige creaties met het team van Frederiek Van Pamel, de daguitstapjes met Piet of met vriendinnen …
Het waren zo veel geluksmomentjes die mij in 2022 een goed gevoel hebben gegeven.
Een gevoel dat ik nog even wil vasthouden want de eerste helft van 2023 zal best wel zwaar worden; knieoperatie en drie maanden stoppen met Emgality …
Maar ik ga vol goede moed verder om ook in 2023 te genieten van de kleine gelukjes!
Aan allen één boodschap:’Maak van 2023 een verzameling van magische momenten.
Wees dankbaar voor elke nieuwe dag én geniet ook van de kleine vonkjes geluk.’
Gelukkig Nieuwjaar!
(wordt vervolgd)
